حسن سجاد زاده؛ فائزه محمدی
چکیده
فضاهای باز شهری مانند خیابان بهعنوان مهمترین مکان برقراری تعاملات اجتماعی شهروندان و تجلیگاه حیات مدنی شهر و محل وقوع رویدادها و فعالیتهای اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری به شمار میآیند.. اما امروزه در بیشتر شهرهای کشور مردم فضای شهری را بهعنوان مسیری برای گذر مینگرند بهجای این که فضاها آنها را به مکث و مراودت ...
بیشتر
فضاهای باز شهری مانند خیابان بهعنوان مهمترین مکان برقراری تعاملات اجتماعی شهروندان و تجلیگاه حیات مدنی شهر و محل وقوع رویدادها و فعالیتهای اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری به شمار میآیند.. اما امروزه در بیشتر شهرهای کشور مردم فضای شهری را بهعنوان مسیری برای گذر مینگرند بهجای این که فضاها آنها را به مکث و مراودت اجتماعی تشویق کنند. اهمیت بیشازاندازه بهسرعت، تکنولوژی و زمان، مقیاسها را دگرگون کرده و باعث نادیده گرفتن نیازهای عابران پیاده و کمبود کیفیت در خیابان شهری شده که درنتیجه باعث تضعیف تعاملات اجتماعی شده است. افزایش کیفیت زندگی شهری و تعاملات اجتماعی در فضای شهری یکی از چالشهای حرفه طراحی شهری بوده است. در پژوهش حاضر نقش کیفیت محیطی در ارتقای تعاملات اجتماعی مدنظر است که در متد پژوهش، مؤلفههای تأثیرگذار کیفیت محیطی در خیابان 5 مؤلفه استخراج شد و سپس با استفاده از پرسشنامه با نمونه آماری 350 نفر که تصادفی بوده و با انجام تحلیلهای استنباطی و توصیفی آماری مطالعه حاضر از نرمافزار spss بهره برده است که شامل آزمون T، واریانس یکطرفه، رگرسیون گامبهگام و آزمون پیرسون میباشد. نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد که مؤلفههای تأثیرگذار کیفیت محیطی فضای شهری، پویایی، دسترسی و آسایش، دارای بیشترین تأثیر و هویت کمترین تأثیر را روی کیفیت محیطی و میزان حضور شهروندان در فضای شهری در خیابان امام خمینیشهر آمل دارند.