برنامه ریزی توسعه شهری و منطقه ای
جعفر سعیدی
چکیده
چکیده
شناخت دلایل و عوامل مؤثر بر توسعه‌یافتگی و توسعه‌نیافتگی یکی از مهم‌ترین موضوعات مطالعات اجتماعی و اقتصادی در نیم‌قرن اخیر می‌باشد. توسعه منطقه‌ای به‌عنوان یکی از پیش‌نیازهای توسعه‌یافتگی بر جنبه‌های گوناگون توسعه جهت دستیابی به توازن و تعادل منطقه‌ای، کاهش نابرابری‌های زیرساختی، تعدیل شکاف‌های ساختاری و سرزمینی ...
بیشتر
چکیده
شناخت دلایل و عوامل مؤثر بر توسعه‌یافتگی و توسعه‌نیافتگی یکی از مهم‌ترین موضوعات مطالعات اجتماعی و اقتصادی در نیم‌قرن اخیر می‌باشد. توسعه منطقه‌ای به‌عنوان یکی از پیش‌نیازهای توسعه‌یافتگی بر جنبه‌های گوناگون توسعه جهت دستیابی به توازن و تعادل منطقه‌ای، کاهش نابرابری‌های زیرساختی، تعدیل شکاف‌های ساختاری و سرزمینی تأکید می‌نماید. چنین الگویی از توسعه علاوه بر این‌که به لحاظ مدیریت بهینه منابع و توان بهره‌گیری از ظرفیت‌های منطقه‌ای بسیار کارآمد است، باهدف کاهش یا حذف تفاوت‌های بین منطقه‌ای و درون‌منطقه‌ای، انتظام مکانی - فضایی فعالیت‌های اقتصادی - اجتماعی و ساختاری را نیز بر اساس ظرفیت‌های محلی مناطق ساماندهی می‌کند. پژوهش حاضر باهدف تحلیل ساختاری پیشران‌های مؤثر بر توسعه منطقه‌ای در استان چهارمحال و بختیاری صورت گرفته است. رویکرد حاکم بر این پژوهش کاربردی - نظری و از حیث ماهیت و روش، توصیفی - تحلیلی و پیمایشی می‌باشد. گردآوری داده‌ها و اطلاعات، به‌وسیله مطالعه منابع کتابخانه‌ای - اسنادی و برداشت‌های میدانی (مصاحبه و پرسشنامه) صورت گرفت. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از مدل‌های کمی و نرم‌افزاری (روش تحلیل اثرات متقابل و نرم‌افزار میک‌مک) تعداد (20) عامل، به‌عنوان پیشران‌های کلیدی مؤثر بر توسعه منطقه‌ای در استان چهارمحال و بختیاری، استخراج و انتخاب گردید.
محمود جمعه پور
چکیده
به نظر می‌رسد که ما در مسئله شهر تهران، پایتخ ت از هماهنگی با تغییرات جامعه به دورمانده‌ایم. ما اغلب با آنچه کاول اونز[1] یک نقص اجرایی می‌نامد مواجهیم. دنبال کردن روش‌هایی که آشکارا غیرمفید و ناکارآمد هستند و آن‌طور که باربارا تاچمن[2] می‌نامد، سرچوبی[3] و در ناتوانایی خارج شدن از جبر ساختاری و نهادی غالب گرفتار آمده‌ایم. این جبر ...
بیشتر
به نظر می‌رسد که ما در مسئله شهر تهران، پایتخ ت از هماهنگی با تغییرات جامعه به دورمانده‌ایم. ما اغلب با آنچه کاول اونز[1] یک نقص اجرایی می‌نامد مواجهیم. دنبال کردن روش‌هایی که آشکارا غیرمفید و ناکارآمد هستند و آن‌طور که باربارا تاچمن[2] می‌نامد، سرچوبی[3] و در ناتوانایی خارج شدن از جبر ساختاری و نهادی غالب گرفتار آمده‌ایم. این جبر ساختاری و نهادی، نیاز به تغییر نگرشی و پارادایمی در این زمینه را گوشزد می‌کند. به‌جای توجه به فرایند شکل‌گیری تهران و تبدیل‌شدن آن به یک مسئله، برخورد پروژه‌ای با آن داریم. درحالی‌که بسیاری از عوامل تبدیل شهر تهران به یک کلان‌شهر مسئله‌دار همچنان عمل می‌کند. ما نیازمند نگرش فرایندی و یک مهندسی معکوس در فرایندی هستیم که در طی بیش از دو سده منجر به شکل‌گیری تهران امروز شده است. ما نیازمند تغییر نگرش اساسی به رویه و روش‌های مرسوم برنامه‌ریزی به نگاه کلی، سیستمی، فرآیندی و دورنگر هستیم. به‌جای جزئی‌نگری و نگرش انتزاعی، دورنگری به‌جای نزدیک‌بینی، برخورد فرایندی به‌جای پروژه‌ای، نگاه برنامه محور به‌جای روزمرگی و ...، راه‌های حل معضل تهران و ساماندهی مسئله پایتخت را گوشزد می‌کنند. نتایج تحلیل بر راهبرد مدیریت یکپارچه و سیستمی در چارچوب پیوندهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و نگرش اکولوژیکی به توسعه کلان‌شهر، ایجاد تعادل بین محیط طبیعی و محیط انسانی، تعادل منطقه‌ای و توجه به ظرفیت‌های اکولوژیکی منطقه کلان‌شهری تأکید می‌کنند. [1]. Cowell Owens [2]. Barbara Tuchman [3]. Wooden headedness
