مائده هدایتی فرد؛ سلین رزنبلا
چکیده
سیستمهای اجتماعی و بومشناختی از جمله سیستمهای احتمالاتی هستند که به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن رفتار آنها، پیچیدگی و دشواری رویارویی با نامعلومیها دوچندان میشود. مطالعات بسیاری بر اهمیت تابآوری سیستمهای اقتصادی در برابر بحرانهای انسانی و طبیعی تأکید دارند. در حالی که ارتباط میان فشردگی اقتصادی سیستم و تابآوری در ...
بیشتر
سیستمهای اجتماعی و بومشناختی از جمله سیستمهای احتمالاتی هستند که به دلیل غیرقابل پیش بینی بودن رفتار آنها، پیچیدگی و دشواری رویارویی با نامعلومیها دوچندان میشود. مطالعات بسیاری بر اهمیت تابآوری سیستمهای اقتصادی در برابر بحرانهای انسانی و طبیعی تأکید دارند. در حالی که ارتباط میان فشردگی اقتصادی سیستم و تابآوری در این مطالعات، به صورت مثبت تحلیل شده است، این پژوهش با مطالعۀ تحولات فضایی در بحران زلزله بم، نشان داده است که در مقطع 1375، فشردگی اقتصادی با شاخصهای عملکرد اقتصادی همبسته بوده است. به طوری که هرچه روابط متقابل فعالیتهای اقتصادی در واحد فضایی تنگاتنگ بوده باشد، تمایل به افزایش تابآوری اقتصادی منطقه بیشتر بوده است اما در شرایط سالهای پس از زلزله، که سیستم دچار تغییر شده، این رابطه به صورت منفی و معکوس عمل کرده است. به بیانی دیگر، با افزایش فشردگی اقتصادی، کارایی اقتصادی کمتر شده است. بدین ترتیب، برای افزایش تابآوری سیستمهای اقتصادی مناطق شهری که قدرت پذیرش تغییر و تبدیل آن به فرصت توسعه تعریف شده است، تخصصی شدن و تمرکز فعالیتی کافی نیست بلکه در شرایط تنوع اقتصادی، با افزایش قدرت تغییرپذیری سیستم برای احیا، زمینه برای مواجهه با بحرانهای غیرمترقبه فراهم میآید. در این زمینه، توجه به میزان مرتبط بودن فعالیتهای اقتصادی نیز در خودسازماندهی مناطق اهمیت دارد.