رضا خیرالدین؛ علیرضا صلاحی مقدم
چکیده
رویکردهای ساماندهی اسکانهای غیررسمی بر نیازهای سکونت گاهها، یعنی تفکر تأمین نیاز و خدمات متمرکز بوده و توجه کمتری به سرمایهها و توانمندیهای ساکنان این سکونتگاهها شده است. لذا رویکردهای توسعه مبتنی بر اجتماعات محلی در بین برنامه ریزان رواج یافته است. در سیاست توسعه دارایی مبنا، توسعه بر پایه سرمایههای محلی و با ...
بیشتر
رویکردهای ساماندهی اسکانهای غیررسمی بر نیازهای سکونت گاهها، یعنی تفکر تأمین نیاز و خدمات متمرکز بوده و توجه کمتری به سرمایهها و توانمندیهای ساکنان این سکونتگاهها شده است. لذا رویکردهای توسعه مبتنی بر اجتماعات محلی در بین برنامه ریزان رواج یافته است. در سیاست توسعه دارایی مبنا، توسعه بر پایه سرمایههای محلی و با کمترین دخالتهای دولت صورت میگیرد. لذا هدف مقاله واکاوی رویکرد توسعه داراییمبنا به منظور ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی با انتخاب اسکان غیررسمی محله فرحزاد در شمال غرب تهران است. این پژوهش با رویکرد ترکیبی (کمی ـ کیفی)، به لحاظ ماهیت در دسته پژوهش های توصیفی ـتحلیلی قرار میگیرد. به منظور برداشت دارایی های محله فرحزاد از روش مطالعه اسناد، پیمایشهای میدانی و مصاحبه های نیمه ساختار یافته با کنشگران محلی و ساکنین استفاده شده است. تعداد 93 خانوار برای پرسشنامه و مصاحبه بهطور تصادفی انتخابشدهاند و تحلیل دادهها با روش تحلیل محتوا انجام گرفته است. نتایج نشان میدهد وجود شبکه های نسبتاً قدرتمند غیررسمی بین نهادهای مردمی فعال، نهادهای مذهبی و ساکنان و قومیتها، سرمایه اجتماعی بالا و روددره فرحزاد و سرمایههای کالبدی محله از داراییهای این محدوده هستند. متناسب با دارایی های مطالعه و احصا شده، برنامههای اولویتدار و نهادهای مجری مشخص شده اند تا با اجرای برنامه ها بهبود شرایط زیست و معیشت و کاهش آسیب های اجتماعی در محله فرحزاد محقق گردد.
رضا خیرالدین؛ محمد عباسپور کالمرزی
چکیده
مناطق صعبالعبور کوهستانی یکی از مقاصد جذاب گردشگری هستند؛ که به دلیل دسترسی دشوار به این مناطق کمتر موردتوجه قرار میگیرند. بهترین راه دسترسی به این مناطق استفاده از شبکه ریلی است، شبکه ریلی میتواند موجب حفاظت از محیط طبیعی و سکونتگاهی گردد و از آلودگیهای محیطی و ورود بیشازحد جمعیت به این مناطق جلوگیری نماید. با توجه به این ...
بیشتر
مناطق صعبالعبور کوهستانی یکی از مقاصد جذاب گردشگری هستند؛ که به دلیل دسترسی دشوار به این مناطق کمتر موردتوجه قرار میگیرند. بهترین راه دسترسی به این مناطق استفاده از شبکه ریلی است، شبکه ریلی میتواند موجب حفاظت از محیط طبیعی و سکونتگاهی گردد و از آلودگیهای محیطی و ورود بیشازحد جمعیت به این مناطق جلوگیری نماید. با توجه به این موضوع هدف از این پژوهش تبیین الگوی توسعه گردشگری اکولوژیک در مناطق صعبالعبور کوهستانی بهوسیله محور ریلی است. محور ریلی تهران-مازندران به دلیل قدمت و پیشروی آن در دل مناطق کوهستانی و داشتن قطار گردشگری فعال بهعنوان نمونه مورد مطالعاتی این پژوهش انتخاب شد. برای شناخت و تحلیل وضعیت موجود محور ریلی و مناطق مجاور آن از مطالعات اسنادی، کتابخانهای در کنار پیمایشهای میدانی و برای آگاهی ازنظر ذینفعان و کنشگران این پژوهش از پرسشنامه و مصاحبه استفاده شد. سپس با بهرهگیری از این موارد، الگوی توسعه منطقه تدوین شد. در این توسعه ایستگاههای راهآهن نقش کانون توسعه گردشگری در یک منطقه را فراهم مینمایند. ایستگاههایی که دارای بیشترین ظرفیت توسعه بودند بهعنوان کانونهای توسعه گردشگری اکولوژیک انتخاب شدند. این کانونها با تشکیل یک مجموعه گردشگری اعم از جاذبههای طبیعی، روستایی و تاریخی نقش محور توسعه منطقه را پیدا میکنند و نواحی پیرامونی خود را با ایجاد یک شبکه گردشگری رشد میدهند. با این عمل علاوه بر توسعه اقتصادی سکونتگاهها و رونق گردشگری، حفاظت و نگهداری از محیطزیست نیز به بهترین نحو انجام میپذیرد و بدینترتیب گردشگری اکولوژیک در مناطق کوهستانی با محوریت مسیر ریلی تحقق مییابد.