حمید مطیعیان
چکیده
پدیده شهرنشینی باعث شده است تا شهرها آرایش فضایی جدیدی به خود اختصاص دهند و بافتهای قدیمی شهرها کمتر مورد توجه قرار گیرند. این عدم توجه، مشکلات اقتصادی-اجتماعی و زیستمحیطی فراوانی را در این بافتها به همراه داشته و باعث تبدیل آنها به بافتهای فرسوده شهری شده است. بنابراین، امروزه تشخیص بافت فرسوده یکی از گامهای اولیه برای ...
بیشتر
پدیده شهرنشینی باعث شده است تا شهرها آرایش فضایی جدیدی به خود اختصاص دهند و بافتهای قدیمی شهرها کمتر مورد توجه قرار گیرند. این عدم توجه، مشکلات اقتصادی-اجتماعی و زیستمحیطی فراوانی را در این بافتها به همراه داشته و باعث تبدیل آنها به بافتهای فرسوده شهری شده است. بنابراین، امروزه تشخیص بافت فرسوده یکی از گامهای اولیه برای برنامهریزی مدرن شهری میباشد. هدف این مقاله ارائه یک شاخص مکانی یکپارچه بوده تا بتوان به کمک آن میزان فرسودگی بافتهای شهری را تشخیص داد. البته این شاخص شامل مجموعهای از معیارهای مکانی همچون ریزدانگی بافت، قدمت بناها و نفوذپذیری میباشد که جهت محاسبه آنها از سامانه اطلاعات مکانی استفاده شده است. اما در این معیارها، نفوذپذیری نیاز به توجه بیشتری در مدلسازی نسبت به تحقیقات صورت گرفته دارد، لذا در این تحقیق سعی شده است که این معیار به کمک توسعه نشانگرهای دسترسی، اتصال و ترافیک معابر بهصورت جامعتری ارزیابی گردد. سپس بهمنظور تولید یک شاخص یکپارچه برای ارزیابی بافت فرسوده، معیارها بر اساس نظرات افراد خبره و به کمک تصمیمگیری چند معیاره با یکدیگر ترکیب شدهاند. در نهایت، بهمنظور نمایش نتایج فرسودگی، مقادیر حاصل از این شاخص در سطح محلههای منطقه 7 تهران در پنج کلاس از فرسودگی خیلی کم تا خیلی زیاد نمایش داده شده است. مقایسه نتایج مقادیر ارائهشده با بلوکهای فرسوده شهری معرفیشده توسط شهرداری، بازدیدهای میدانی از منطقه و اقدامات شهرداری جهت بهسازی بافت، کارایی بالای روش پیشنهادی را تصدیق میکند.