شهاب الدین کرمانشاهی؛ علیرضا رامندی؛ مهدی بشیری نیا؛ مهتا میرمقتدایی؛ مهدی شکرگذار
چکیده
در سالهای اخیر، از رویکرد «توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی» برای بازنگری در اصول سنتی طرحهای جامع شهری استفاده شده است. این مقاله سعی دارد دستورالعمل ارزیابی طرحهای توسعه شهری را مطابق با اصول این رویکرد ارائه دهد. این ارزیابی در قالب اصول تراکم، تنوع، طراحی، دسترسی به مقاصد و فاصله تا حملونقل همگانی به عنوان بعدهای اساسی ...
بیشتر
در سالهای اخیر، از رویکرد «توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی» برای بازنگری در اصول سنتی طرحهای جامع شهری استفاده شده است. این مقاله سعی دارد دستورالعمل ارزیابی طرحهای توسعه شهری را مطابق با اصول این رویکرد ارائه دهد. این ارزیابی در قالب اصول تراکم، تنوع، طراحی، دسترسی به مقاصد و فاصله تا حملونقل همگانی به عنوان بعدهای اساسی رویکرد و بررسی روابط این معیارها با یکدیگر انجام شده شده است. فرآیند ارزیابی، با استفاده از سیستم منطقهبندی پویا، در فواصل قابل پیادهروی انجام شده تا بدین ترتیب تصویر واقعگرایانه از وضعیت شهر در رابطه با هر اصل ارائه دهد. با استفاده از این روش، نقاط ضعف و قوت طرحهای جامع، با جزئیات بیشتر و نمایش گرافیکی، مشخص خواهد شد. در نهایت، خروجیهای ارزیابی، در قالب نمودارهای آماری و نقشههای پراکندگی جغرافیایی، برای بهبود طرحهای جامع در فرآیند بازنگری این طرحها مفید خواهد بود. نتایج ارزیابی طرح جامع شهر نیشابور نشان میدهد که توسعه این شهر در ابعاد تراکم، تنوع و فاصله تا حملونقل همگانی، خلاف جهت توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی است. بنابراین، توصیه میشود در بازنگری طرح جامع شهر در حوزه برنامهریزی یکپارچه کاربری زمین و حملونقل به ملاحظات مربوط به توسعه مبتنی بر حملونقل همگانی توجه ویژه شود.