سید محمد مهدی حسینی کیا؛ نگار خیابان چیان؛ هادی رضایی راد
چکیده
فضای شهری موفق دارای طیف گسترده‌ای از مؤلفه‌های ذهنی و عینی است و توجه به شاخص‌های کالبدی برای ایجاد یک مکان «موفق» نقشی تعیین‌کننده دارد که یکی از راهبردهای آن، توسعه‌ی پیاده راه‌ها در شهرهاست. این پژوهش به دنبال پاسخ به اینکه چه عواملی می‌تواند به موفقیت طرح‌های پیاده راه‌سازی و ارتقا مکان نقش داشته باشد، انجام‌گرفته ...
بیشتر
فضای شهری موفق دارای طیف گسترده‌ای از مؤلفه‌های ذهنی و عینی است و توجه به شاخص‌های کالبدی برای ایجاد یک مکان «موفق» نقشی تعیین‌کننده دارد که یکی از راهبردهای آن، توسعه‌ی پیاده راه‌ها در شهرهاست. این پژوهش به دنبال پاسخ به اینکه چه عواملی می‌تواند به موفقیت طرح‌های پیاده راه‌سازی و ارتقا مکان نقش داشته باشد، انجام‌گرفته است. مقاله حاضر باهدف بررسی مؤلفه‌های کیفی و کمی مکان، به تحلیل تطبیقی طرح پیاده راه‌سازی دو خیابان منتهی به میدان مرکزی شهر همدان، قبل و بعد از اجرا میپردازد. روش تحقیق، ترکیبی از شیوههای کیفی و کمی میباشد وجهت گردآوری اطلاعات در کنار مطالعات کتابخانهای و اسنادی از ابزار مشاهده، مصاحبه، پرسشنامه استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که در نمونه موردمطالعه برخلاف اجتماعپذیری، سه شاخصهی دسترسی، کاربریها و فعالیتها، آسایش و ایجاد تصویر ذهنی، ارتقاء چندانی نداشته است و نیز بین هم پیوندی و اجتماعپذیری رابطه مستیم وجود دارد. همچنین، ارتقا کیفیت مکان نمیتواند تکبعدی و با نگاه فرو کاهنده به مؤلفههایی خاص صورت گیرد و مستلزم آن است که طرح‌های پیاده راه‌سازی، با در نظر گرفتن همه مؤلفهها به اجرا درآیند.
