%0 Journal Article %T بازتعریف شاخص‌های مکانی ارتقاء دهندۀ پایداری اجتماعی با رویکرد راهبرد بازآفرینی شهری در بافت تاریخی شهر سنندج %J فصلنامه برنامه ریزی توسعه شهری و منطقه ای %I دانشگاه علامه طباطبایی %Z 2476-6402 %A سجادی, ژیلا %A اردلانی, روناک %A ماندگار, رضوان %A جمالی حاجی حسن سفلی, عین الله %A رسولی, کمال %D 2019 %\ 08/23/2019 %V 4 %N 9 %P 147-179 %! بازتعریف شاخص‌های مکانی ارتقاء دهندۀ پایداری اجتماعی با رویکرد راهبرد بازآفرینی شهری در بافت تاریخی شهر سنندج %K شاخص‌های مکانی %K پایداری اجتماعی %K بازآفرینی شهری پایدار %K بافت تاریخی شهر سنندج %R 10.22054/urdp.2021.53302.1223 %X وسعت بافت‌های تاریخی و فرسوده در ایران و کم‌توجهی به لایه‌های اجتماعی در تشخیص این‌گونه بافت‌ها، لزوم پرداختن به حوزه‌های اجتماعی و مکان را روشن می‌سازد. رویکرد اخیر، «بازآفرینی شهری» است که دید جامعی به بافت‌های تاریخی و حفاظت آن دارد. هدف این پژوهش بازتعریف شاخص‌های مکانی ارتقاء دهندۀ پایداری اجتماعی با رویکرد بازآفرینی شهری در بافت تاریخی شهر سنندج می‌باشد. روش تحقیق به‌صورت توصیفی - تحلیلی و نوع آن کاربردی می‌باشد. نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی بوده و با فرمول کوکران، 400 نفر برای پرسشگری انتخاب شدند. داده‌های بدست آمده از طریق نرم‌افزارهای SPSS و AMOS تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که شاخص‌های تنوع فعالیتی، تراکم و فشردگی، طراحی منظر محله به ترتیب با ارزش عددی «0.854، 0.748، 0.871» بیشترین تأثیر را بر ابعاد فعالیت‌پذیری، انسجام فضایی – کالبدی و عدالت‌مندی دارند. همچنین شاخص‌های مربوط به «هویت‌مندی» با میانگین عددی 0.730 و شاخص‌های مربوط به «عدالت‌مندی» با میانگین عددی 0.691 بیشترین تأثیر را بر پایداری اجتماعی بافت ناکارآمد مرکزی شهر سنندج دارند.  %U https://urdp.atu.ac.ir/article_12465_9b1329c4084c22c3307098a58edff091.pdf