محمد لواجو؛ عباس ارغان؛ محمدرضا زند مقدم
چکیده
وجود نابرابری و ناهمگونی فضایی بسیار شدید بین شهر تهران و سایر سکونتگاههای واقع در منطقه شهری تهران موجب افزایش افتراق و کاهش عدالت فضایی در منطقه کلانشهری تهران شده است. ازاینرو پژوهش حاضر در نظر دارد تا عوامل تأثیرگذار در تحقق اهداف طرح مجموعه شهری در نظام مدیریت منطقه کلانشهری تهران را با رویکرد نهادی و با روش فراترکیب ...
بیشتر
وجود نابرابری و ناهمگونی فضایی بسیار شدید بین شهر تهران و سایر سکونتگاههای واقع در منطقه شهری تهران موجب افزایش افتراق و کاهش عدالت فضایی در منطقه کلانشهری تهران شده است. ازاینرو پژوهش حاضر در نظر دارد تا عوامل تأثیرگذار در تحقق اهداف طرح مجموعه شهری در نظام مدیریت منطقه کلانشهری تهران را با رویکرد نهادی و با روش فراترکیب استخراج کند. در این پژوهش با بررسی سیستماتیک کلیهی مقالات منتشرشده در مجلات علمی-پژوهشی با موضوع مجموعه شهری در دورهی زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰، یافتههای حاصل از ۲۳ مطالعه با روش فراترکیب جمعآوری و مهمترین عوامل با رویکرد تحلیل محتوای جهتدار شناسایی شدند. به این صورت، نگاه خبرگان به وضعیت موجود مجموعهی شهری تهران یکپارچه و پیشنهادها در دو بعد تغییر نهادی و توافق نهادی دستهبندی شد. نتایج نشان داد که اصلاح ساختار سازمانی مجموعهی شهری تهران بهعنوان ضروریترین گام مبین تأکید بر رویکرد تغییر نهادی است. از سوی دیگر نتایج در سطح متغیرها بر الگوی توسعهی چندمرکزی در راستای تغییر نهادی در سیستمهای برنامهریزی، لزوم مدیریت جامع و یکپارچه منطقه کلانشهری و حرکت بهسوی حکمروایی منطقهی کلانشهری، تمرکززدایی و ایجاد یک شبکهی عملکردی چندسویه، شفافیت و پاسخگویی و تشریکمساعی تأکید دارد.