عامر نیک پور؛ محمد سلیمانی؛ مونا غلامی؛ بهناز محمدیاری
چکیده
فقر یکی از مهمترین چالشهای شهرنشینی است. این پژوهش با هدف تحلیل پراکنش فضایی شاخصهای فقر در شهر گرگان به نگارش درآمدهاست. دادههای خام از بلوکهای آماری سالهای 1390 و 1395 استخراجشده است. برای بی مقیاس سازی شاخصها از روش فازی، برای سنجش فقر از روش تحلیل عاملی و برای تحلیل فضایی از روش خودهمبستگی فضایی موران استفاده شد. طبق نتایج ...
بیشتر
فقر یکی از مهمترین چالشهای شهرنشینی است. این پژوهش با هدف تحلیل پراکنش فضایی شاخصهای فقر در شهر گرگان به نگارش درآمدهاست. دادههای خام از بلوکهای آماری سالهای 1390 و 1395 استخراجشده است. برای بی مقیاس سازی شاخصها از روش فازی، برای سنجش فقر از روش تحلیل عاملی و برای تحلیل فضایی از روش خودهمبستگی فضایی موران استفاده شد. طبق نتایج وضعیت برخی از شاخصها ازجمله بار تکفل، بیکاری کل، مساکن استیجاری، میزان سالخوردگی و نسبت طلاق در مقایسه با سال 1390 بدتر شده است. در پهنهبندی سال 1390 حدود 32/52 درصد جمعیت و 26/12 درصد مساحت در پهنه فقر قرار داشتند، درحالیکه این مقدار در سال 1395 به 75/44 درصد جمعیت و 48/22 درصد مساحت افزایش یافت. با مقایسه درصد تغییر هر یک از متغیرهای چهارگانه مشخص شد، بیشترین تغییر مربوط به متغیر خانوار و جمعیت واقع در پهنه خیلی فقیر است که به ترتیب 201 و 183 درصد رشد داشت، و سپس مربوط به خانوار و جمعیت واقع در پهنه فقیر است که به ترتیب 163 و 135 درصد رشد داشت. طبق نتایج مدل موران، فقر شهری در هر دو سال 1390 و 1395 در شهر گرگان از همبستگی فضایی برخوردار است و از الگوی توزیع خوشهای پیروی میکند.