محمد جواد مقیسه؛ حسن احمدی؛ میلاد همافر
چکیده
توسعه مبتنی بر مزیت رقابتی یکی از روشهای نوین برنامهریزی منطقهای است که افزایش بهرهوری اقتصادی به همراه بهبود کیفیت زندگی در سطح منطقه را فراهم مینماید. از رویکردهای تدوین برنامههای رقابتپذیریمنطقهای، نظریه مراکز مکمل است که در آن دو یا چند شهر بهصورت دستهجمعی و مبتنی بر پتانسیلهای مکمل یکدیگر برای حرکت ...
بیشتر
توسعه مبتنی بر مزیت رقابتی یکی از روشهای نوین برنامهریزی منطقهای است که افزایش بهرهوری اقتصادی به همراه بهبود کیفیت زندگی در سطح منطقه را فراهم مینماید. از رویکردهای تدوین برنامههای رقابتپذیریمنطقهای، نظریه مراکز مکمل است که در آن دو یا چند شهر بهصورت دستهجمعی و مبتنی بر پتانسیلهای مکمل یکدیگر برای حرکت بهسوی توسعه، مورد برنامهریزی قرارگرفتهاند. ازاینرو پژوهش حاضر با هدف اصلی تدوین چارچوبی برای ایجاد یک شبکه شهری رقابتپذیر شهری در مقیاس منطقه در پی یافتن شاخصهای مؤثر بر رقابتپذیری شهری در استان مازندران بوده و در تلاش است تا با بهرهمندی از شاخصهای بهدستآمده، به چارچوبی کلی برای ایجاد شبکه شهری رقابتپذیر در سطح استان دست یابد. تحقیق حاضر از نوع کمی است و از حیث روش در گروه تحقیقات کاربردی طبقهبندی میشود. برای بررسی تأثیر عوامل مؤثر بر رقابتپذیری شهری در مقیاس منطقه، از روش تحلیل سلسله مراتبی و تکنیک دلفی استفاده میشود و برای بررسی مزیت رقابتی هر یک از شهرستانها مدل تغییر سهم به کار گرفته میشود. در انتها با استفاده از روش تحلیلی سوات نقش شهرستانهای مختلف استان در حوزههای همگن تدقیق میشود که 5 شهرستان نقش کشاورزی، 8 شهرستان نقش خدماتی و 9 شهرستان نقش صنعتی را بهعنوان نقش اصلی توسعه خود، در راستای رسیدن به یک شبکه مکمل در مقیاس منطقه باید اتخاذ نمایند.