رضا اخباری؛ علیرضا شکیبایی؛ مهدی نجاتی
چکیده
وجود ارتباط مثبت میان سطح فعالیت اقتصادی و میزان نور اندازه‌گیری شده در تصاویر ماهواره‌ای در شب، قابل توجیه است و مطالعات متعددی این ارتباط را تأیید کرده‌اند. در این تحقیق برای اولین بار این ارتباط در اقتصاد ایران و در بازه زمانی سال‌های 1371 تا 1393 بررسی می‌شود. در ابتدا رویکرد تحلیلی بر مبنای داده‌های نور شبانگاهی (NTL) و فرآیند استخراج ...
بیشتر
وجود ارتباط مثبت میان سطح فعالیت اقتصادی و میزان نور اندازه‌گیری شده در تصاویر ماهواره‌ای در شب، قابل توجیه است و مطالعات متعددی این ارتباط را تأیید کرده‌اند. در این تحقیق برای اولین بار این ارتباط در اقتصاد ایران و در بازه زمانی سال‌های 1371 تا 1393 بررسی می‌شود. در ابتدا رویکرد تحلیلی بر مبنای داده‌های نور شبانگاهی (NTL) و فرآیند استخراج دادهها تشریح و سپس ارتباط میان NTL و سطح فعالیت اقتصادی بررسی می‌شود. نتایج برآورد الگوهای مختلف رگرسیونی، نشانگر وجود ارتباط مثبت و معنادار میان GDp حقیقی و NTL است و بنابراین انتظار میرود میان توزیع درآمد و توزیع NTL که نماگری از توزیع فعالیتهای اقتصادی است، ارتباط مثبتی وجود داشته باشد. با توجه به کوواریانس میان ضرایب جینی یادشده در سطح استانی، رابطه مثبت بالا تأیید می‌شود که خود نشانگر مشابهت میان توزیع فعالیتهای اقتصادی و توزیع درآمد در سطح استانها است. بنابراین میتوان با توزیع یکنواختتر فعالیتهای اقتصادی، توزیع درآمد را در سطح استانها به سمت برابری بیشتر سوق داد. بهعبارتدیگر بایستی در حوزه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، توزیع فعالیتهای اقتصادی در سطح هر استان به نحوی باشد که توزیع درآمد را به سمت برابری بیشتر سوق دهد.
محمد حسین امجدی؛ علیرضا شکیبایی
چکیده
هدف از این مقاله، ارزیابی سیاست‌های اجراشده در بخش مسکن جهت کاهش نابرابری در دسترسی به مسکن، در حوزه‌های شهری ایران می‌باشد. در این مقاله با استفاده از داده‌های طرح آماری درآمد- هزینة خانوار مرکز آمار ایران و با استفاده از ضریب جینی، نابرابری در دسترسی به مسکن شهری در قالب سه شاخص نسبت قیمت مسکن به درآمد، نسبت هزینه مسکن به‌کل هزینه ...
بیشتر
هدف از این مقاله، ارزیابی سیاست‌های اجراشده در بخش مسکن جهت کاهش نابرابری در دسترسی به مسکن، در حوزه‌های شهری ایران می‌باشد. در این مقاله با استفاده از داده‌های طرح آماری درآمد- هزینة خانوار مرکز آمار ایران و با استفاده از ضریب جینی، نابرابری در دسترسی به مسکن شهری در قالب سه شاخص نسبت قیمت مسکن به درآمد، نسبت هزینه مسکن به‌کل هزینه خانوار و فضای مورد استفاده هر نفر در فاصله سال‌های 1385 تا 1395 بررسی شده است. نتایج نشان می‌دهد که با وجود کاهش نابرابری در دسترسی به مسکن، اما مقدار این شاخص افزایش‌یافته است. بیشترین میزان نابرابری مربوط به شاخص نسبت قیمت مسکن به درآمد و کمترین میزان مربوط به شاخص نسبت هزینه مسکن به‌کل هزینه خانوار می‌باشد. بر اساس نتایج، زنان سرپرست خانوار، سرپرستان خانوار بی‌سواد، کارگران بخش خصوصی سرپرست خانوار و سرپرست‌های کم‌درآمد از گروه‌های هدف موردحمایت برنامه‌های تأمین مسکن شناسایی شدند. نتایج بر این نکته دلالت دارند که افزایش نابرابری درآمد باعث افزایش نابرابری در مسکن شده است. ازاین‌رو اتخاذ و اعمال سیاست‌های مناسب و برنامه‌ریزی‌های استراتژیک در جهت تأمین مسکن مورد نیاز افراد جامعه و کاهش نابرابری‌ها می‌بایست از اولویت‌های برنامه ریزان و سیاست‌گذاران بخش مسکن قرار گیرد.
