سیدزین العابدین حسینی؛ اسماعیل صالحی؛ هما ایرانی بهبهانی
چکیده
پژوهش حاضر باهدف سنجش شاخص‌های برگزیده در روند توسعه شهری سبز در منطقه 22 شهر تهران دری یک دوره پنج ساله 1390 الی 1395 انجام پذیرفته است (مطالعه‌ای که از زمان شکل‌گیری این منطقه نوپا و درحال‌توسعه شهر تهران دریک دوره زمانی مشخص انجام نپذیرفته است)، بدین منظور بر اساس نظریه‌ها، دیدگاه‌ها و نیز پژوهش‌های موردی در چارچوب هدف مذکور؛ علاوه ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف سنجش شاخص‌های برگزیده در روند توسعه شهری سبز در منطقه 22 شهر تهران دری یک دوره پنج ساله 1390 الی 1395 انجام پذیرفته است (مطالعه‌ای که از زمان شکل‌گیری این منطقه نوپا و درحال‌توسعه شهر تهران دریک دوره زمانی مشخص انجام نپذیرفته است)، بدین منظور بر اساس نظریه‌ها، دیدگاه‌ها و نیز پژوهش‌های موردی در چارچوب هدف مذکور؛ علاوه بر معیار کیفیت هوا به‌عنوان معیار برگزیده، سایر معیارهای مؤثر در جهت سنجش توسعه شهری سبز شناسایی و تبیین گردید، سپس جهت تعیین میزان تأثیر هر یک از معیارها و امتیازدهی به عملکرد آنها در طی دوره موردمطالعه، ازنظر خبرگان در حوزه شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری طی دو پرسشنامه مجزا استفاده گردید و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار Expert Choice و ماتریس ارزیابی عملکرد و صفحه گسترده اکسل انجام پذیرفت. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که عملکرد سیاست هوای پاک به‌عنوان معیار برگزیده در طول دوره موردبررسی، عملکردی مطلوب، آلاینده ذرات معلق کمتر از 10 میکرون (PM10) و آلاینده دی‌اکسید سولفور (SO2) عملکردی متوسط و آلاینده دی‌اکسید نیتروژن (NO2) عملکردی نامطلوب داشته است، امتیاز نهایی عملکردی معیارها نیز در ارتباط با عملکرد شهر سبز در منطقه موردمطالعه دری دوره پنج‌ساله 545/0 به دست آمد که به‌عبارت‌دیگر 5/54 درصد از تغییرات توسعه شهری در این منطقه در این دوره زمانی بر اساس معیارهای شهرسبز محقق گردیده است و این نشانگر آن است که توسعه شهری سبز در این منطقه در دوره پنج‌ساله موردبررسی با توجه به پتانسیل‌های زیست‌محیطی قابل‌توجه آن در وضعیت متوسط قرارگرفته است و با نقطه ایده آل فاصله نسبتاً زیادی دارد. در انتهای پژوهش پس از شناسایی نقاط ضعف عملکردی و در جهت برنامه‌ریزی بهینه و کاراتر برخی راهبردها ارائه گردیده است.
مهجبین ردایی؛ اسماعیل صالحی؛ شهرزاد فریادی
چکیده
سیمای سرزمین شهری همراه با تعاملی بهینه با بستر اکولوژیک خود می‌تواند پتانسیل‌های بالقوه در ایجاد جامعه‌ای پویا و زیست‌پذیر داشته باشد. فضاهای زیرزمینی یا زیرسطحی شهرهای کویری می‌توانند نوعی فضاهای مبتنی برعقلانیت اکولوژیک تلقی شوند کهانعکاس‌دهنده ادراک اجتماعی-اکولوژیکی بوده و تعهد فرهنگی افراد نسبت به تعامل صحیح محیط طبیعی ...
بیشتر
سیمای سرزمین شهری همراه با تعاملی بهینه با بستر اکولوژیک خود می‌تواند پتانسیل‌های بالقوه در ایجاد جامعه‌ای پویا و زیست‌پذیر داشته باشد. فضاهای زیرزمینی یا زیرسطحی شهرهای کویری می‌توانند نوعی فضاهای مبتنی برعقلانیت اکولوژیک تلقی شوند کهانعکاس‌دهنده ادراک اجتماعی-اکولوژیکی بوده و تعهد فرهنگی افراد نسبت به تعامل صحیح محیط طبیعی و محیط مصنوع را ایجاد نماید. هدف مطالعه پیش رو تحلیلی بر نقش فضاهای زیرسطحی در ارتقاء زیست‌پذیری شهرهای کویری و تأکید بر برنامه‌ریزی مبتنی بر عقلانیت اکولوژیک به‌منظور ایجاد فضاهای شهری سازگار با بستر اکولوژیک است. روش تحقیق در این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر روش کیفی و استدلال منطقی است. به‌منظور بررسی میزان تأثیرگذاری کارکردهای فضاهای زیرسطحی بر معیارهای زیست‌پذیری شهرهای کویری، از آزمون T-test و تحلیل آماری SPSS و به‌منظور تحلیل راهبردی فضاهای زیرسطحی، از تکنیک‌سوات و تحلیل سلسله مراتبی AHP استفاده شد و در نهایت راهبردهای انطباقی، تدافعی، تهاجمی و اقتضایی ارائه گردید. نتایج حاکی از آن است که بازآفرینی اصول عقلانیت اکولوژیک در فرایند برنامه‌ریزی راهبردی توسعه فضاهای زیرسطحی، مستلزم نوعی برنامه‌ریزی مشارکتی و ارتباطی میان افراد جامعه از یک‌سو و همچنین، جامعه و طبیعت از سویی دیگر است. چنین بازآفرینی‌ای می‌تواند زمینه‌ای را برای پایداری، تاب‌آوری و زیست‌پذیری اکوسیستم‌های شهری، فراهم آورد.
