برنامه ریزی توسعه شهری و منطقه ای
فائزه محمدی ششکل؛ محمد شیخی
چکیده
در بسیاری از سکونتگاه‌های غیررسمی، کیفیت فضاهای شهری به دلیل فقدان برنامه‌ریزی و توجه به نیازهای ساکنان، به شدت پایین است. این موضوع، چالش‌های متعددی را در زمینه‌های مختلف از جمله سلامت، امنیت، اقتصاد و محیط‌زیست به وجود می‌آورد. مکان‌سازی به‌عنوان رویکردی نوین در طراحی و مدیریت فضاهای شهری، می‌تواند به ارتقای کیفیت زندگی ...
بیشتر
در بسیاری از سکونتگاه‌های غیررسمی، کیفیت فضاهای شهری به دلیل فقدان برنامه‌ریزی و توجه به نیازهای ساکنان، به شدت پایین است. این موضوع، چالش‌های متعددی را در زمینه‌های مختلف از جمله سلامت، امنیت، اقتصاد و محیط‌زیست به وجود می‌آورد. مکان‌سازی به‌عنوان رویکردی نوین در طراحی و مدیریت فضاهای شهری، می‌تواند به ارتقای کیفیت زندگی در سکونتگاه‌های غیررسمی کمک کند. این تحقیق با رویکرد تفسیری و روش کیفی از نوع مطالعه موردی، به‌صورت تحلیلی - توصیفی صورت‌گرفته است. جامعه آماری شامل متخصصان دانشگاهی و سرپرستان دفاتر تسهیلگری و مدیران شهری بود که به‌صورت هدفمند از نوع گلوله‌برفی انتخاب شدند. ابتدا از روش فراترکیب برای شناسایی مؤلفه‌های مکان‌سازی استفاده شد و سپس چالش‌ها از طریق مشاهده و مصاحبه‌های عمیق و نیمه‌ساختاریافته با متخصصان بررسی شدند. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA و کدگذاری بر اساس ابعاد مدیریتی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی انجام شد. نتایج نشان داد که مکان‌سازی فرایندی زمان‌بر و مشارکتی است که نیازمند هماهنگی بین ذی‌نفعان، زیرساخت‌های مناسب و درک مزایای مکان‌سازی به سبب جدید بودن موضوع، توسط مقامات و جامعه محلی است. همچنین تأمین منابع مالی و اعتمادسازی از چالش‌های اصلی این فرایند محسوب می‌شوند. یافته‌های این تحقیق می‌تواند به‌عنوان سند راهنما برای مدیران و دفاتر تسهیلگری جهت ارتقای کیفیت فضاهای شهری در سکونتگاه‌های غیررسمی مورداستفاده قرار گیرد.
علی اسکوئی ارس
چکیده
عدم توجه به ویژگی‌های ساختاری سکونتگاه‌های غیررسمی با پیشبرد راهکارهایی مبتنی بر جزءنگری در مواجة با این معضل شهری، روز به روز بر دامنة مشکلات در این سکونتگاه‌ها می‌افزاید. هدف پژوهش حاضر، شناسایی چالش‌های محلة آخماقیه به‌عنوان یکی از سکونتگاه‌های غیررسمی در شهر تبریز است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی بوده و به‌منظور تجزیه‌وتحلیل ...
بیشتر
عدم توجه به ویژگی‌های ساختاری سکونتگاه‌های غیررسمی با پیشبرد راهکارهایی مبتنی بر جزءنگری در مواجة با این معضل شهری، روز به روز بر دامنة مشکلات در این سکونتگاه‌ها می‌افزاید. هدف پژوهش حاضر، شناسایی چالش‌های محلة آخماقیه به‌عنوان یکی از سکونتگاه‌های غیررسمی در شهر تبریز است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی بوده و به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش پرسش‌نامه و آزمون‌های تی‌تست، فریدمن و همبستگی بهره‌برداری شده است. داده‌های پژوهش، با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و بررسی میدانی گردآوری شده (ترکیبی از روش‌های کمی و کیفی) و حجم نمونه هم بر اساس فرمول کوکران معادل 378 نفر برآورده شده است. شاخص‌های تعیین شده در این پژوهش، به تریتب شاخص‌های "کالبدی" "اجتماعی" "اقتصادی" و "زیرساختی" هستند. نتایج تحلیل داده‌ها و پرسش نامه‌ها حاکی از آن بود که محلة آخماقیه از نظر ویژگی‌های ساختاری (کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیرساختی) پایین‌تر از حد متوسط قرار داشت و بیشترین میزان رضایتمندی ساکنان محلة آخماقیة تبریز در میان مؤلفه‌های مورد مطالعه، مربوط به مؤلفة اجتماعی بود و پس از آن به تریتب مؤلفة «زیرساختی»، مؤلفة «کالبدی» و در نهایت کمترین رضایتمندی مربوط به مؤلفة «اقتصادی» بود و به‌طورکلی رضایتمندی ساکنان از شاخص‌های ساختاری سکونتگاه‌های غیررسمی یکسان نبود. یافته‌های دیگر تحقیق نشان داد که بین کیفیت زیرساختی و کیفیت اقتصادی محلة آخماقیه، ارتباط معنادار و مثبتی وجود داشت.
